Koncepcja rewaloryzacji zagospodarowania założenia pałacowo-parkowego w Pawłowicach
koncepcja rewaloryzacji założenia parkowego
WOJEWÓDZTWO: WIELKOPOLSKIE
Pawłowice to niewielka wieś w Wielkopolsce słynąca niegdyś z modelowego gospodarstwa folwarcznego. Prowadziła go z sukcesem przez blisko 300 lat rodzina Mielżyńskich. Ta polska rodzina doprowadziła do rozkwitu tych ziem, a sam pałac to rezydencja cenna ze względu na walory architektoniczne oraz dekoracje wewnątrz pomieszczeń. Klasycystyczny pałac powstał w XVIII wieku. Jego największą ozdobą jest sala paradna, która należy do jednych z najlepiej zachowanych wnętrz w Polsce w stylu klasycystycznym.
Pawłowicki park ewoluował dość dynamicznie. Działo się to zapewne pod wpływem aktualnych wtedy trendów obowiązujących w Europie podróży właścicieli i zasłyszanych nowinek. Ponieważ w wyższych sferach poznawanie nowych kierunków i szybkie wprowadzanie ich w życie było w dobrym tonie, to i ciągłe zmiany w parku były naturalną koleją rzeczy. Z pewnością przekształceniom dopomógł fakt, że majątek należał do najbogatszych w Wielkopolsce.
Jego początki sięgają XVIII wieku, kiedy to był skromnym, renesansowym ogrodem z ziołami i sadem, tak zwanym kuchennym poletkiem. Kolejno przeszedł etap barokowy, następnie klasyczny, krajobrazowy by stać się końcowo klasycyzującym w części reprezentacyjnej i naturalistycznym w częściach towarzyszących.
O koncepcji zagospodarowania
Koncepcja rewaloryzacji zagospodarowania parku polega na zachowaniu jego charakterystycznych cech stylistycznych w części środkowej, a ponadto dopełnieniu przestrzeni w ponadprogramowe wartości, które będą mocnym punktem przyciągającym ludzi do odwiedzania tej miary obiektów. Utworzono ogrody tematyczne nawiązujące do rodu Mielżyńskich. Inspiracją dla “gabinetów” ogrodowych była historia kolejnych właścicieli. Jeden wzniósł pałac i był miłośnikiem muzyki, drugi zasłynął z ogromnej ilości zbiorów bibliotecznych, kolejni byli dobrymi gospodarzami. Dlatego też powstał ogród muzyki, literatury i natury. Na obrzeżach parku, przy największym stawie, w części naturalistycznej powstała część rekreacyjna z możliwością wypoczynku czynnego. W szczególności są to korty tenisowe plac zabaw, wędkowanie, rejs łódką, odpoczynek przy pomostach.
Ponadto budynki pofolwarczne zaadaptowano na dodatkowe usługi wzbogacające program użytkowy. To doskonałe zaplecze dla organizowania wydarzeń kulturalnych jak również innych uroczystości przez cały sezon. Zaproponowano tam więc między innymi restaurację, muzeum, SPA, pokoje gościnne, pomieszczenie na warsztaty artystyczne oraz salę konferencyjno-weselną z widokiem na park. Dla koneserów wina zaadaptowano jeden budynek na winnicę. Jego ustronne usytuowanie sprzyja piknikom i konsumpcji pod chmurką.
Tak bogaty program użytkowy jest nie tylko niebywale atrakcyjny, ale też ekonomicznie uzasadniony. Koncepcja rewaloryzacji pokazuje całe spektrum nowych rozwiązań, które pomogłyby na nowo wskrzesić obiekt i wykorzystać jego ogromny potencjał.
