Ogród wiejski
ogród wiejski – powierzchnia ok. 1000 m kw.
WOJEWÓDZTWO: WIELKOPOLSKIE
W duchu dawnych lat – niewymuszona swoboda
W niedalekiej odległości od Poznania, w sąsiedztwie rezerwatu przyrody – Śnieżycowy Jar powstać miał ogród wiejski, w którym będzie kipieć od kolorów, faktur, różnorodności. Miejsce gdzie prostota i tradycyjne rośliny będą mogły pokazać całe swoje piękno. Niewątpliwie zagości tam świergot ptaków i miłe dźwięczenie falujących roślin i owadów.
Idea ogrodu opiera się na dawnym ogrodzie wiejskim. Podsumowując założeniem nadrzędnym było stworzenie naturalistycznego, barwnego ogrodu z roślin wieloletnich przy jednoczesnym pogodzeniu współczesnych potrzeb, warunków i upodobań właścicieli.
Ogród wiejski w Mściszewie – koncepcja
Propozycja ogrodu w Mściszewie nie jest wiernym odwzorowaniem ogrodów wiejskich, a raczej próbą nawiązania do klimatu i charakteru takich miejsc. To uwspółcześniona wersja tradycji, zachowująca atmosferę i ducha wiejskich ogrodów za pomocą barwnych i delikatnych form roślin oraz lekkich kompozycji. Nowa interpretacja zakłada wykorzystanie jako bazy roślin długo i obficie kwitnących oraz pachnących. Jest połączeniem tradycyjnych gatunków i nowych ich odmian, które podkreślają i wydobywają koloryt a także tworzą czar miejsca. Zdecydowaną większość stanowią byliny, które swoją mnogością barw i faktur przykuwają wzrok i odgrywają pierwszoplanową rolę. Ich niezaprzeczalną zaletą jest ogromna różnorodność. W większości naturalny, swobodny pokrój i bogactwo odcieni, dzięki którym można stworzyć kompozycje przypominające obrazy impresjonistów. W koncepcji nie zabrakło rabat monochromatycznych, bardzo dyskretnych i romantycznych, w których dominuje jeden wybijający się kolor. Zastosowany w różnych tonacjach, podkreślony zazwyczaj mocniejszym akcentem koloru pokrewnego, który energetycznie i silnie kontrastuje.
Strefy ogrodu wiejskiego
Ogród wiejski został podzielony na trzy części. Reprezentacyjną, kwietną oraz naturalizującą. Szkieletem kompozycji są dwa łuki, które oddalone od siebie pozwoliły na stworzenie kilku wnętrz o różnym, choć łączącym się charakterze. Są bazą, na której opiera się aranżacja.
Środkowa część ogrodu, czyli ogród właściwy to najbardziej barwna i radosna kompozycja. Pojawiają się tu odcienie różu, fioletu, niebieskości, które współgrają z czerwieniami, żółciami i bielą. Poprzez wytyczenie dwóch łuków powstało wnętrze w kształcie łezki wzbogacone rabatą centralną. W tej części ze względu na korzystne nasłonecznienie powstał warzywnik z wyniesionymi grządkami, zielnikiem oraz miejscem na krzewy owocowe. Zagony mają kształt prostokątów, a żwirowe ścieżki pomiędzy nimi zapewniają łatwy dostęp oraz możliwość swobodnego wjechania taczką. Na granicy z sąsiadem proponuje się poprowadzić winogrono, a w pozostałym fragmencie chociażby chmiel bądź inne pnącze.
Dodatkowo atutem i walorem dopełniającym są wszelkie elementy użytkowe, które poprzez swoją formę i użyty naturalny materiał wzbogacają to wnętrze. Są to mianowicie płotki, kratki, pergole i podpory na pnącza.
Tymczasem na tyłach ogrodu zaprojektowano sad, który swobodnie wpisuje się w charakter ogrodu. Aby jeszcze bardziej go znaturalizować można się pokusić o wprowadzenie fragmentami łąki kwietnej letniej bądź wstęgi falujących roślin cebulowych, zwłaszcza narcyzów.
Na tle sadu widnieje część ogrodu bardziej swobodnego, krajobrazowego w postaci zagajnika brzozowego, który powstał głównie po to, aby odgrodzić się od sąsiadów i stworzyć ładne tło dla całości założenia. W podszycie brzóz postanowiono posadzić derenie w celu podkreślenia ich czerwonych pędów, które będą wyraźnie kontrastować z bielą kory brzóz. Zwłaszcza podczas zimowo-jesiennych miesięcy.
